Podejrzenie błonicy w szpitalu w Olsztynie. W jakim stanie jest pacjent?

Podejrzenie błonicy w szpitalu w Olsztynie

W olsztyńskim szpitalu leży pacjent z podejrzeniem błonicy. 30-latek miał silny ból nogi. Pogotowie zabrało go do Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Olsztynie. Lekarze udrożnili mu tętnicę udową, ale jego stan się pogorszył. Konieczne było jego zaintubowanie. We krwi pacjenta wykryto maczugowca błonicy. Obecnie trwają badania nad toksycznością szczepu. O sprawie jako pierwsze poinformowało radio RMF FM. przekazano wówczas, że mężczyzna, to mieszkaniec Siedlec na Mazowszu, który niedawno miał przyjechać do Olsztyna.

- Do Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Olsztynie 23.03 wieczorem trafił pacjent z pogorszeniem stanu zdrowia. Mężczyzna cierpi na wielochorobowość. Jedno z badań wskazuje na podejrzenie zakażenia błonicą. Pobrane od pacjenta próbki będą zweryfikowane w Państwowym Zakładzie Higieny w Warszawie. Z uzyskanych dotychczas informacji wynika, że mężczyzna nie miał kontaktu z pacjentami z Wrocławia zakażonymi błonicą. Państwowa Inspekcja Sanitarna wszczęła dochodzenie epidemiologiczne – informuje Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Olsztynie.

Do szpitala trafiło już kilkadziesiąt szczepionek na błonicę. Personel zostanie profilaktycznie zaszczepiony. Służby sanitarne prowadzą wywiad środowiskowy, aby dowiedzieć się, z kim 30-latek mógł mieć kontakt.

- Pacjent jest na oddziale intensywnej terapii, w śpiączce farmakologicznej, więc nie jesteśmy w stanie zebrać z tym pacjentem wywiadu. Natomiast z wywiadu środowiskowego wynika, że jest to osoba w kryzysie bezdomności. To osoba, która nie miała możliwości kontaktu ani z Wrocławiem, ani z Warszawą – powiedział w rozmowie z Radiem Eska dr Paweł Grzesiowski, Główny Inspektor Sanitarny.

- Państwowy Zakład Higieny, gdzie została wysłana próbka, w ciągu 24 godzin określi, czy bakteria wytwarza toksynę błoniczą, co będzie kluczowe dla dalszego leczenia i działań profilaktycznych. Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna prowadzi szczegółowy wywiad, dochodzenie, mający ustalić wszystkie osoby, które miały kontakt z pacjentem. Do tej pory szczepieniu profilaktycznemu poddano około 50 osób z personelu medycznego szpitala wojewódzkiego w Olsztynie. Są to osoby, które miały kontakt, wykonywały czynności medyczne przy chorym – przekazał naszemu reporterowi Szymon Tarasewicz, rzecznik prasowy wojewody warmińsko-mazurskiego.

Przypomnijmy, że we Wrocławiu wykryto pierwszy od dekad przypadek błonicy. To 6-letnie dziecko, które było z rodzicami na wakacjach w Zanzibarze. Chłopiec był w stanie ciężkim, ale po długiej hospitalizacji został wybudzony ze śpiączki farmakologicznej. Dziecko jest już wydolne krążeniowo i oddechowo.

Błonica – jakie ma objawy i jak się można zakazić?

Błonica, określana również jako dyfteryt, krup lub dławiec, jest ostro i ciężko przebiegającą chorobą zakaźną wywołaną przez bakterie maczugowce błonicy (Corynebacterium diphtheriae). Okres wylęgania choroby trwa 1-10 dni, najczęściej 2-5 dni. Wydalanie patogenu i okres zaraźliwości trwa od chwili namnażania się bakterii na błonach śluzowych chorego, przez cały czas choroby i 2-3 tygodnie w okresie zdrowienia.

Jak informuje sanepid, choroba rozpoczyna się gorączką, bólem gardła, trudnościami w połykaniu oraz powiększeniem węzłów chłonnych. Widoczne zmiany powstają w miejscu kolonizacji bakterii, czyli w gardle, na migdałkach podniebiennych, w krtani, rzadziej w nosie, na spojówkach i błonach śluzowych narządów płciowych.

W miejscach wniknięcia do organizmu bakterie wywołują martwicę tkanek, tzw. pseudobłony (błony rzekome), mające postać szarych, półprzezroczystych lub czarnych nalotów, krwawiących przy próbie oderwania. Razem z powiększającymi się szyjnymi węzłami chłonnymi i obrzękiem szyi, te objawy mogą dość szybko prowadzić do zwężenia światła gardła i krtani oraz zgonu w wyniku niewydolności oddechowej lub zatrzymania krążenia.

Maczugowce błonicy wydzielają silną toksynę błoniczą, która rozprzestrzeniając się w organizmie, może prowadzić do zaburzeń w funkcjonowaniu wielu narządów, tj. zapalenia mięśnia sercowego, martwicy cewek nerkowych. Mogą również wystąpić powikłania neurologiczne, takie jak porażenie podniebienia i tylnej ściany gardła, porażenie mięśni odpowiedzialnych za ruchy gałek ocznych, porażenia kończyn i mięśni twarzy.

Wyróżnia się następujące rodzaje błonicy:

• błonica gardła – jest to najczęstsza postać choroby. Objawia się bólem gardła o miernym nasileniu, trudnościami w połykaniu, zaburzeniami mowy, obecnością białawo-szarych nalotów w gardle, gorączką oraz powiększeniem i bolesnością węzłów chłonnych szyi. Przy próbie usunięcia nalotów obecnych na śluzówkach gardła dochodzi do krwawienia. Może dojść do zaburzeń rytmu serca na skutek zmian zapalnych mięśnia sercowego;
• błonica krtani – zwana także dławcem lub krupem prawdziwym, występuje najczęściej u małych dzieci, które nie były zaszczepione. W przebiegu choroby dochodzi do obrzęku i zwężenia szpary głośni oraz nalotów na strunach głosowych, co prowadzi do wystąpienia nasilającej się duszności i problemów z oddychaniem. Występuje także charakterystyczny szczekający kaszel, chrypka przechodząca w bezgłos oraz nadmierne ślinienie. Nieleczona błonica krtani może prowadzić do zgonu na skutek uduszenia;
• błonica nosa – należy do lżejszych postaci choroby, charakteryzuje się obecnością zazwyczaj jednostronnych zmian na powierzchni błony śluzowej nosa, którym towarzyszy wyciek wydzieliny o charakterze śluzowo-krwistym lub krwisto-ropnym oraz nadżerki na wardze górnej. Błonica nosa jest chorobą przewlekłą, a proces zdrowienia długotrwały;
• błonica ucha, skóry – należą do rzadkich postaci klinicznych błonicy.

Jak można zakazić się błonicą? Nosicielem jest człowiek.

- Zawsze człowiek chory lub zdrowy nosiciel, rzadko zwierzę. Ponieważ maczugowce błonicy znajdują się w wydzielinie błon śluzowych oraz na skórze (np. na rękach po kichaniu) choroba szerzy się drogą kropelkową lub przez bezpośredni kontakt z chorym, nosicielem, ozdrowieńcem jak również pośrednio przez kontakt z zanieczyszczonymi przez te osoby przedmiotami – czytamy na stronie sanepidu.

Zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych (PSO), szczepienie przeciwko błonicy należy do szczepień obowiązkowych u wszystkich dzieci i młodzieży do ukończenia 19. roku życia. Szczepienie przeciwko błonicy jest szczepieniem wielodawkowym. Zgodnie z aktualnym PSO, każde dziecko powinno zostać zaszczepione czterema dawkami szczepionki.