W Rwandzie 27 września potwierdzono ognisko epidemiczne gorączki krwotocznej Marburg. Zachorowania występują na terenie kilku dystryktów, w tym w stolicy Rwandy - Kigali oraz w regionach graniczących z innymi państwami regionu: Demokratyczną Republiką Konga, Ugandą, Tanzanią.
W ciągu ostatnich tygodni stwierdzono kilka podejrzeń zachorowań w krajach UE (Belgia, Niemcy), u osób które powróciły w ostatnim czasie z Rwandy, które zostały wykluczone po przeprowadzonych badaniach.
Jak zapewnia GIS, obecnie ryzyko zawleczenia wirusa do Europy oceniane jest jako niskie.
Gorączka krwotoczna Marburg. Czym jest? Jakie są objawy zakażenia?
Wirus Marburg został opisany po raz pierwszy w 1967 roku. Rezerwuarem wirusa są gatunki dzikich zwierząt żyjących w Afryce, np. nietoperze, małpy i gryzonie.
Choroba nie przenosi się pomiędzy ludźmi drogą kropelkową. Wirusem można zakazić się poprzez bezpośredni kontakt z krwią lub innymi płynami ustrojowymi osoby chorej oraz przez kontakt z powierzchniami i przedmiotami zanieczyszczonymi materiałem biologicznym pochodzącym od osoby chorej (np. ubrania, pościel). Osoby bezobjawowe nie są źródłem zakażenia.
Okres wylęgania choroby wynosi od 2 do 21 dni, średnio 5-10. Początek jest zazwyczaj nagły, z niespecyficznymi objawami grypopodobnymi, takimi jak wysoka gorączka, silny ból głowy, dreszcze i złe samopoczucie. Szybkie pogorszenie następuje w ciągu 2–5 dni u ponad połowy zakażonych, charakteryzując się objawami żołądkowo-jelitowymi, takimi jak dyskomfort w jamie brzusznej, silne nudności, wymioty i biegunka. W ciężkich przypadkach może rozwinąć się wysypka oraz krwawienia z różnych narządów.
Nie istnieje leczenie przyczynowe tej choroby ani nie jest dostępna szczepionka.
Zalecenia dla podróżujących do krajów objętych epidemią
Osobom podróżującym do krajów objętych epidemią gorączki Marburg GIS zaleca:
- unikanie kontaktu z osobami wykazującymi objawy (gorączka, wymioty, biegunka lub krwawienie) lub kontaktu z materiałami i powierzchniami zanieczyszczonymi płynami ustrojowymi osób zakażonych;
- unikanie kontaktu ze zwłokami osób zakażonych i procesem pochówku;
- unikanie odwiedzania placówek służby zdrowia na obszarach dotkniętych epidemią, gdy wizyta nie dotyczy pilnych kwestii;
- unikanie siedlisk, w których mogą przebywać nietoperze, a także wszelkich form bliskiego kontaktu z dzikimi zwierzętami zarówno żywymi, jak i martwymi;
- unikanie dotykania (obróbki) i spożywania jakiegokolwiek rodzaju surowego mięsa pochodzącego z dzikich zwierząt;
- zachowanie ostrożności i stosowanie się do ściśle do poleceń miejscowych służb.
Jak zaleca GIS, w razie zachorowania w trakcie pobytu należy natychmiast poprosić o pomoc lekarską; w razie wystąpienia niepokojących objawów po powrocie z podróży zgłoś się do lekarza i poinformuj o przebytej podróży.
Osoby powracające z terenów epidemii, u których występują objawy gorączki krwotocznej, powinny być niezwłocznie izolowane do czasu wykluczenia zakażenia – podkreślono w komunikacie.
Polecany artykuł: