Wiadomo, jak wyglądała XVI-wieczna wampirzyca. Naukowcy zrekonstruowali jej twarz!

Włoska wyspa to grobowiec z tysiącami ciał. Tajemniczy pochówek jednej z ofiar dżumy

W XVI wieku Europa zmagała się z epidemią dżumy. Choroba nie ominęła również Włoch. W lagunie weneckiej na wyspie Lazzaretto Nuovo funkcjonowało sanatorium dla osób chorujących na czarną śmierć. W ten sposób izolowano zarażonych od zdrowej części społeczeństwa. W tym miejscu statki przypływające z licznymi pasażerami odbywały kwarantannę. Teraz wyspę głównie pokrywają nagrobki tysięcy osób, które nie zdołały pokonać choroby. Jednak z Lazzaretto Nuovo wiąże się także pewna tajemnica.

W 2009 r. na wyspie natrafiono na zagadkowo wyglądające zwłoki. Była to kobieta, która pochowana została z cegłą w ustach. Według naukowców, taki pochówek może oznaczać, że ofiara czarnej śmierci uznawana była za pożeraczkę całunów, czyli przedstawicielkę jednego z gatunku wampirów. W XVI wieku wkładano w usta zmarłych kawałki tkaniny, które po pewnym czasie się rozpadały. Rozkład ciała sprawiał, że w ustach i nosach zmarłych odkładała się krew oraz inne płyny, co z kolei utwierdzało grabarzy w przekonaniu, że żywili się oni ciałami innych martwych osób, a więc prowadziły do rozprzestrzeniania się dżumy. Cechą charakterystyczną pożeraczy całunów miały być odgłosy przeżuwania, które miały wydobywać się z ich grobów.

Wampirzyca miała się żywić ciałami innych zmarłych. Wiadomo, jak wyglądała

Kobieta miała zostać pochowana z cegłą w ustach, żeby nie była w stanie żywić się ciałami innych zmarłych na dżumę. Jednak współcześni badacze udowodnili, że ofiara czarnej śmierci jadła głównie warzywa i zboża, co było dowodem na to, że pochodziła z niższych warstw społecznych. Uczeni odkryli również, że „wampirzyca” miała ponad 60 lat.

Naukowcy postanowili odwzorować jej twarz. Projektant 3D i specjalista od rekonstrukcji sądowej Cícero Moraes stworzył szkic widoku przedniego i bocznego czaszki oraz łuków zębowych. Wykorzystał do tego pomiary i projekcje rzeczywiste czaszki. Później przy pomocy tomografii komputerowej naniósł na projekt współczesne elementy twarzy.

Ekspert zbadał również cegłę, aby udowodnić, w jaki sposób znalazła się ona w ustach kobiety. Niektórzy uważają, że mogła ona np. spaść z budynku, przez co przypadkowo miała trafić do ust ofiary. Moraes sporządził piankowy odlew cegły. Jego zdaniem, możliwe byłoby umieszczenie jej w ustach celowo, bez uszkadzania zębów i tkanek miękkich. Jednak doświadczenie uczonego nie udowodniło jednoznacznie, czy cegła znalazła się tam przypadkowo czy celowo.

W tym budynku działy się sceny niczym z horroru. Znajdował się w samym centrum Olsztyna [ZDJĘCIA]