Szakal złocisty w Parku Krajobrazowym Puszczy Rominckiej
Pierwsze pojedyncze osobniki szakala złocistego zostały zaobserwowane w Polsce wiosną 2015 roku. Miało to miejsce w dolinie Biebrzy oraz w pobliżu Białej Podlaskiej. Od tamtego czasu jego populacja z roku na rok rośnie, a zwierzę było widziane także w innych regionach kraju. Pod koniec października tego roku po raz pierwszy występowanie szakala stwierdzono na terenie Parku Krajobrazowego Puszczy Rominckiej.
Kiedy otrzymaliśmy informację, że w Rogajnach samochód przejechał młodego wilka, nie spodziewaliśmy się sensacji. Truchło chcieliśmy jednak zabrać – do badań. Tymczasem zwierzę, jakie zobaczyliśmy, wywołało konsternację. Nie było podobne do wilka, ale nie przypominało i psa. Burza mózgów, zaskakujące podejrzenie, kilka telefonów, przesłane zdjęcia – i mamy potwierdzenie. To szakal złocisty (…) Mylące były jego niewielkie rozmiary i „dziwna” sierść – jedno i drugie to rezultat zakażenia świerzbowcem – poinformował park w mediach społecznościowych.
Dodał też, że nowe gatunki to niestety żaden powód do radości.
Przeważnie oznaczają problemy, chociaż akurat o możliwym wpływie szakala na nasze ekosystemy wiedzy nie mamy.
Szakal złocisty. Co to za zwierzę?
Szakal złocisty to drapieżny ssak z rodziny psowatych. Uznawany jest za gatunek rodzimy w pasie od Bałkanów po Indochiny, obejmując Bliski Wschód. Wędrowne osobniki spotykane są również poza stałym zasięgiem. Jest największym szakalem i jedynym występującym poza obszarem Afryki.
Coraz częściej widywany także w Polsce. Przyjmuje się, że szakale złociste migrują w związku z postępującą zmianą klimatu. W 2017 roku minister środowiska uznał szakala za zwierzynę łowną.
Szakal złocisty unika ludzi. Jednak gdy poczuje, że zagraża mu niebezpieczeństwo, może zaatakować.
Biała sarna w Nadleśnictwie Giżycko! Taki okaz rodzi się raz na kilka lat