Spis treści
XIV-wieczny zamek w Reszlu był wielokrotnie rozbudowywany. Bywał tam Mikołaj Kopernik
Pierwsza warowna placówka krzyżacka powstała w Reszlu już w 1241 roku, lecz na rozpoczęcie budowy zamku z cegły trzeba było czekać ponad stulecie. Opóźnienia wynikały przede wszystkim z nieustannych buntów pruskiego plemienia Bartów, które nie pogodziło się z podbojem i wielokrotnie niszczyło zakonne umocnienia.
Choć od 1243 roku Reszel znajdował się formalnie we władaniu biskupów warmińskich, krzyżacka załoga opuściła miasto dopiero w roku 1300. Wznoszenie zamku przeciągnęło się na około pięćdziesiąt lat. Prace rozpoczął biskup Jan I z Miśni w 1350 roku, następnie kontynuował je jego następca Jan II Stryprock, a ostatecznego kształtu budowli nadał Henryk III Sorbom, kończąc inwestycję w 1401 roku. To właśnie za jego rządów zamek zyskał najbardziej reprezentacyjny charakter. Zbudowano m.in. południowe skrzydło z apartamentami biskupimi oraz krużganki. Cała warownia była zintegrowana z systemem murów miejskich.
Po II pokoju toruńskim z 1466 roku Warmia znalazła się pod protekcją królów polskich. Około 1505 roku, z inicjatywy biskupa Łukasza Watzenrode, rozpoczęto budowę nowych murów obronnych, dostosowanych już do użycia broni palnej. W tym okresie częstym gościem zamku był Mikołaj Kopernik, siostrzeniec Watzenrodego, a zarazem jego sekretarz i osobisty lekarz. Kolejną rozbudowę zrealizowano w latach 1594–1597 za sprawą kardynała Andrzeja Batorego. Forteca, która straciła wcześniej znaczenie militarne, została przekształcona w okazałą rezydencję myśliwską.
Zamek przerobiono na więzienie. Obecnie jest tam hotel i galeria sztuki
Po pierwszym rozbiorze Polski w 1772 roku zamek przeszedł pod administrację pruską, a w 1780 roku urządzono w nim więzienie. Katastrofalne pożary z lat 1806 i 1807 niemal doszczętnie strawiły miasto, ratusz oraz sam zamek. Gdy obiekt przekazano w 1822 roku gminie ewangelickiej, przeprowadzony remont znacznie zmienił jego średniowieczny charakter, rozebrano m.in. piętrowe krużganki, a południowe skrzydło przebudowano na zbór, co tłumaczy jego nietypową dzisiejszą formę.
W 1958 roku zamek trafił w ręce Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze”. Kapitalny remont z lat 1976–1985 pozwolił stworzyć w części pomieszczeń dom pracy twórczej oraz galerię sztuki. Po kolejnej modernizacji, zakończonej w 2001 roku, obiekt zaczął funkcjonować jako hotel z restauracją i barem, a także galeria i muzeum, pełniąc te funkcje z powodzeniem do dziś.
Legendy mówią, że na zamku w Reszlu straszy
Na zamku w Reszlu wielokrotnie dochodziło do starć wojsk polsko-krzyżackich. Obiekt był wiele razy zdobywany i odbijany. Ostatnią ofiarą w Europie, która spłonęła tam na stosie była Barbara Zdunk. Zaczęło się od pożaru w 1807 r., w którym spłonęła niemal cała zabudowa miasta. Winnego nie znaleziono, więc o podpalenie oskarżono kobietę, która od lat miała parać się czarami. Zdunk była torturowana, jednak nie przyznała się do winy. Po wielu latach zapadł wyrok uznający ją za winną podpalenia oraz uprawiania czarów, skazując ją na spalenie na stosie. Według legend, na zamku w Reszlu od tamtej pory straszy.
