Opuszczone miejscowości na Warmii i Mazurach. Tam nie znajdziesz żywej duszy!

Wieś pojawiła się w czasach krzyżackich w dokumentach z 1368 r. 6 maja 1878 obszar dworski Udzikowo został połączony z obszarem dworskim Marcinkowo w nową gminę wiejską Marcinkowo. W 1910 r. była określana jako majątek zamieszkany przez 58 osób. Miejscowość była zaznaczana jeszcze na mapach z 1938 r. Księgi wieczyste dla Udzikowa z lat 1881-1908 znajdują się w Archiwum Państwowym w Olsztynie.

Wieś powstała w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy. To miejscowość służebna, która powstała przed wojną trzynastoletnią (1454-1466). Na mapie z 1928 r. znajduje się jedno gospodarstwo. Obecnie wieś jest opuszczona, ale na zdjęciach satelitarnych widoczne są dwa gospodarstwa oddalone o mniej niż kilometr od istniejącej wsi Gruzy. Dostrzec można też wyraźne ślady dojazdu do budynków mieszkalnych, do gospodarczych są mniej widoczne.

To kolejna wieś służebna, która powstała w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy. Jej lokowanie przypada na 1481 r. Szkoła w miejscowości została otwarta w 1899 r. W 1935 r. w placówce nauczał jeden nauczyciel, a uczęszczało do niej 46 dzieci. W 1939 r. we wsi mieszkały 203 osoby. Według danych z ksiąg metrykalnych, Dupki istniały do 1944 r.

Miejscowość powstała w XVII wieku. W języku niemieckim posiadała różne nazwy, m.in. Mittel Joduppe czy Mittel Jodup. W języku polskim funkcjonowała nazwa Jodupie, od przymiotnika w języku jaćwińskim oznaczającego „czarny”. W 1910 r. mieszkało tam 136 osób. Obecnie wieś nie jest zamieszkana, leży w środku Puszczy Romnickiej. Niecały kilometr na południe od osady na południe leżą rezerwaty przyrody Mechacz Wielki i Czarnówko.

Wieś ulokowano tam w 1566 r. Szkoła powstała pomiędzy 1737 r. a 1743 r. W 1939 r. miejscowość zamieszkiwały 294 osoby. Obecnie jest opuszczona. Znajduje się tam teren leśny, w pobliżu wsi znaleźć można mogiłę żołnierską.

Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1705 r. Założył ją Jerzy Hałecki w ramach osadnictwa szkatułowego. W 1785 r. był to majątek ziemski na prawie chełmińskim. W tym czasie we wsi było pięć domów. Po 1945 r. utworzono tu PGR. Obecnie wieś jest niezamieszkana. Znajduje się tam Stacja Terenowa Uniwersytetu Warszawskiego im. prof. Kazimierza Dobrowolskiego, gdzie czasami są prowadzone badania ekologiczne, zajęcia dla studentów oraz zielone szkoły.

Miejscowość ta również powstała w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy pod koniec wojny trzynastoletniej, w 1465 r. lub 1466 r., jako nowa osada nad strumykiem Krzywym. Była to wieś służebna, która obejmowała 10 łanów. Obecnie znajduje się tam jeden opuszczony folwark. Na zdjęciach satelitarnych dostrzec można ruiny budynków, widać zawalone dachy, ale ściany budynków wciąż stoją.

Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1414 r. Z dokumentów wynika, że w 1889 r. był to majątek ziemski, obejmujący 175 hektaró. W 1970 r. była to osada, w której znajdował się jeden dom zamieszkały przez 5 osób. Było to gospodarstwo rolne, gdzie uprawiano 14 hektarów ziemi, hodowano 7 sztuk bydła, w tym 4 krowy, 11 świń, 3 konie i 4 owce. W 1983 r. wieś już nie istniała.

Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1798 r. We wsi w drugiej połowie XVIII wieku prosperowała karczma oraz huta szkła, która upadła po tym, gdy do Olsztyna dotarła kolej. Z Zachodu zaczęły napływać tańsze materiały, w związku z tym huta upadła. Jeszcze w 1913 r. mieszkało tam 15 osób. W 1930 r. rozebrano gospodę a na jej miejscu zbudowano dom dla robotników leśnych. Obecnie po wsi nie ma śladu. Postawiono tam krzyż z tablicą upamiętniającą pochowanych tam mieszkańców Jełgunia.

Wieś powstałą w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy. Została ulokowana tam w 1480 r. W połowie XVI wieku powstała tam karczma, a w 1737 r. szkoła. W 1935 r. uczył w niej jeden nauczyciel, a uczęszczało tam 33 dzieci. Obecnie wieś nie istnieje. Znajdują się tam lasy i polany. Po zabudowaniach nie ma śladu.