Jakie grzyby jadalne rosną w czerwcu? Tych gatunków warto szukać!

Borowik szlachetny – prawdziwek, grzyb biały. Od czerwca do listopada w borach iglastych, rzadziej w lasach liściastych i mieszanych, pod świerkami, sosnami i brzozami. Najobficiej w górskich drzewostanach świerkowych. Kapelusz półkolisty, potem wypukły, matowy, od białego po różne odcienie brązu. Spód kapelusza zbudowany z rurek, których wyloty (pory) są początkowo białawe, kremowe, potem żółtozielone, nie zmieniają barwy po dotknięciu. Trzon pełny, baryłkowaty, potem maczugowaty, białawy, jasnobrązowy z drobną siateczką żyłek, u podstawy biały, filcowaty. Jadalny. Mylony z goryczakiem żółciowym i borowikiem szatańskim.

Gęśnica wiosenna – majówka wiosenna, gąska majowa. Od kwietnia do czerwca pojedynczo, czasem gromadnie (w czarcich kręgach) na łąkach, pastwiskach, obrzeżach lasu, śródleśnych polanach, w parkach i zaroślach. Kapelusz dzwonkowaty z podwiniętym brzegiem, potem rozpłaszczony, kremowy z żółtawym odcieniem, gładki i suchy. Blaszki białawe do kremowych, gęste i cienkie, wąskie, przy trzonie wycięte. Trzon równogruby lub maczugowaty, pełny lub gąbczasty, białawy. Miąższ jędrny, białawy o mącznym smaku i zapachu. Jadalna. Mylona z wieruszką zatokowatą, strzępiakiem
ceglastym i białymi muchomorami

Gołąbek zielonawy – surowiatka, surojadka zielonawa, siwek. Od czerwca do października, najczęściej pod dębami, bukami i brzozami w lasach liściastych i mieszanych. Kapelusz kulisty, potem rozpostarty z wgłębieniem pośrodku, szarozielony, zielononiebieski lub oliwkowy. Początkowo gładki, szybko charakterystycznie kostkowato spękany. Mylony ze śmiertelnie trującym muchomorem zielonawym (sromotnikowym).

Warto szukać też gołąbka wybornego, zwanego inaczej gołąbkiem jadalnym. Rośnie od czerwca do października w lasach liściastych, mieszanych i iglastych, zwłaszcza pod dębami, bukami, sosnami i świerkami. Kapelusz półkulisty, potem wypukły lub płaski z wgłębieniem pośrodku, czerwonawy, cielistoróżowy, miejscami odbarwiony na kolor ochrowy. Skórka w czasie deszczu lepka, często nie dochodzi do brzegu kapelusza. Trzon cylindryczny, pełny, białawy. Jeden z najsmaczniejszych gołąbków. Bywa mylony z trującym gołąbkiem wymiotnym, który ma piekący smak. 

Pieprznik jadalny – kurka, lisica, liszka. Od czerwca do listopada w lasach iglastych (sosna, świerk) i liściastych (dąb, buk), gromadnie w mchu lub opadłych liściach. Owocnik wypukły, potem lejkowaty z nieregularnym brzegiem, żółty. Trzon tej samej barwy, u góry rozszerzony, pełny. Listwowate blaszki zbiegają na trzon. Smak surowego owocnika ostrawy, pieprzny. Mylony z niejadalną lisówką pomarańczową, tzw. fałszywą kurką

Purchawka chropowata – purchawka szorstka, purchadka, kurzawka. Od czerwca do listopada pospolicie w lasach iglastych i liściastych, na łąkach i pastwiskach. Przypomina odwróconą pękatą butelkę lub gruszkę. Biały owocnik pokryty kolcami. W środku też biały i zbity, później ciemnieje i nabiera stęchłego zapachu. Jadalna dopóki jej wnętrze jest białe i elastyczne. Bywa mylona z trującym tęgoskórem cytrynowym.

Pieczarka łąkowa – pieczarka polna, polowa, ogrodowa, piekarka. Od maja do listopada na łąkach, pastwiskach, polach, miedzach, w ogrodach i rowach – miejscach bogatych w związki azotowe. Kapelusz kulisty, potem wypukły i na koniec rozpostarty, białawy. Trzon krótki, gruby i pełny z pierścieniem u góry. Jadalna. Mylona z trującymi, białymi muchomorami, np. z jadowitym. W odróżnieniu od nich nie ma bulwy i pochwy u nasady trzonu oraz białawych blaszek, które u pieczarek są różowe, czerwonobrązowe aż do brązowoczarnych.

Warto też rozglądać się za pieczarką lśniącą, inaczej zwaną pieczarką leśną. Rośnie od czerwca do października w lasach iglastych, głównie pod świerkami. Kapelusz kulisty, potem wypukły, jasnobrązowy, pokryty ciemniejszymi łuskami. Blaszki białawe do czekoladowobrunatnych, gęste. Trzon cylindryczny, u dołu bulwiasty, gładki lub drobnokosmkowaty i szarawy z szerokim białawym pierścieniem. Wszystkie części po uszkodzeniu czerwienieją. Smak i zapach łagodne.

Borowik ceglastopory – gniewus, pociec, ceglak. Od maja do października w lasach iglastych i liściastych, na kwaśnych glebach. Kapelusz półkolisty ciemnobrązowy, potem poduszkowaty z ceglastym lub oliwkowym odcieniem, matowy, zamszowy, podczas wilgotnej pogody lepki. Spód żółtawooliwkowy, potem ceglastoczerwony, po naciśnięciu sinieje. Trzon żółtawy z czerwonymi kosmkami lub ziarenkami, bez siateczki, u podstawy czerwonobrązowy, cylindryczny lub lekko aczugowaty, przy ucisku siniejący. Miąższ żółty, po przekrojeniu siniejący, o łagodnym smaku i zapachu. Jadalny. Mylony z trującym borowikiem grubotrzonowym.

Gęśnica wiosenna – majówka wiosenna, gąska majowa. Od kwietnia do czerwca pojedynczo, czasem gromadnie (w czarcich kręgach) na łąkach, pastwiskach, obrzeżach lasu, śródleśnych polanach, w parkach i zaroślach. Kapelusz dzwonkowaty z podwiniętym brzegiem, potem rozpłaszczony, kremowy z żółtawym odcieniem, gładki i suchy. Blaszki białawe do kremowych, gęste i cienkie, wąskie, przy trzonie wycięte. Trzon równogruby lub maczugowaty, pełny lub gąbczasty, białawy. Miąższ jędrny, białawy o mącznym smaku i zapachu. Jadalna. Mylona z wieruszką zatokowatą, strzępiakiem ceglastym i białymi muchomorami.

Twardzioszek przydrożny – podróżniczka, przydróżka, tańcówka. Od maja do października na pastwiskach, łąkach, trawiastych poboczach dróg, poza lasami. Bardzo pospolity, rośnie w szeregach lub czarcich kręgach. Kapelusz półkolisty, stożkowaty, potem płaski, z ciemniejszym garbkiem, cielisty, jasnobrązowy, po zmoczeniu ciemniejszy, gładki. Blaszki podobnej barwy, dość grube i szeroko rozstawione. Trzon cylindryczny, włóknisty i łykowaty, u podstawy z białawą grzybnią, gładki. Miąższ białawy, elastyczny o aromatycznym grzybowym zapachu i łagodnym smaku. Jadalny (używa się tylko kapeluszy). Mylony z trującą lejkówką liściową.

Łuszczak zmienny – łuskwiak. Od maja do listopada w lasach, parkach i zadrzewieniach, na drewnie, pniakach i leżaninie, gromadnie w wiązkach. Preferuje drewno drzew liściastych, rzadziej iglastych. Kapelusz półkolisty, potem płaski z garbkiem, do żółtego do rdzawobrunatnego, gładki z ciemniejszym prążkowanym brzegiem. Blaszki o podobnym zmiennym kolorze. Trzon cylindryczny, pusty, łykowaty, rdzawobrązowy, u nasady ciemniejszy, smukły i cienki. Trzon poniżej zanikającego pierścienia pokryty brunatnymi łuskami. Miąższ w kapeluszu białawy i miękki, a w trzonie twardy, rdzawobrunatny. Jadalny (zdrewniałe trzony należy odciąć). Mylony z trującą hełmówką obrzeżoną.